De afgelopen week ben ik Sydney geweest om naar de FOSS4G (Free Open Source Software For Geospatial) conferentie te gaan.
In totaal waren er iets minder dan 500 mensen van over de hele wereld. We waren er met 8 collega's van Landcare Research, waarmee we naast het OSGEO contigent de grootste groep waren.
Maandag 19/10
's Ochtends vroeg uit Hamilton vertrokken en via Brisbane naar Sydney gevlogen. De trein van het vliegveld naar de stad genomen en naar het hotel aan Darling Harbour gelopen. Daarna de stad wat verkend en 's avonds toen de andere collega's ook waren aangekomen bij Criniti's in Darling Harbour een erg lekkere pizza gegeten.
Dinsdag 20/10
Met zijn allen in het hotel ontbeten en daarna naar het conference centre gelopen (ongeveer 5 min) om te registreren en twee pre-conference workshops te volgen. 's Ochtends Geomondrian, een BI suite met geo functionaliteit. 's Middags GeoNetwork-OpenSource workshop van Jeroen Ticheler. Ongeveer 8 jaar geleden heb ik Jeroen een Introductie Geodatabase cursus gegeven, nu heb ik van hem dus GeoNetwork geleerd. 's Avonds bij Zaaffran indiaas gegeten, wederom in Darling Harbour en erg goed.
Woensdag 21/10
Dit keer niet in het hotel ontbeten maar in een cafeetje aan Darling Harbour op het terras. Vandaag is de echte conferentie begonnen. Het hoogtepunt van de plenaire sessie was de presentatie van Paul Ramsey (de godfather van PostGIS) over de toekomst van Open Source, met referenties naar de killer-rabbit uit Monty Python.
's Middags mijn eigen presentatie gehouden over ons werk en de architectuur van SCENZ-Grid. Na mijn presentatie contact gelegd met twee italianen van FBK (Fondazione Bruno Kessler) in Trento die met heel vergelijkbare dingen bezig zijn.
's Avonds was Ignite Spatial, dit is een serie van zogenaamde 'lightning talks' elke spreker krijgt 20 slides die na 15 seconden automatich verdergaan en daarmee dus in totaal 5 minuten spreek tijd. Sprekers waren o.a. Rob Coup van Koordinates en Pamela Fox van Google over Googe Wave.
Donderdag 22/10
Weer aan de haven op het terras ontbeten. Ook weer plenaire presentaties in de ochtend met als hoogtepunt Raul Vera van Google Maps over de toekomst van met name de mobiele markt. Verder veel presentaties gevolgd en gepraat met mensen. 's Avonds was er een Dinner Cruise in de haven van Sydney. Mooi om de Harbour Bridge en het Sydney Opera House vanaf het water te zien terwiijl het langzaam donker wordt.
Vrijdag 23/10
De laatste dag van de conferentie. Collega Chris McDowall presenteerde vanochtend zijn audio-geotagging werk. Daarna een workshop over GeoTools gevolgd en het eind van de middag was de afsluiting van de conferentie met onder andere de 'WMS-Shootout'. De teams van Geoserver en MapServer hebben dezelfde tests gebruikt om te kijken welke software sneller is. De resultaten lieten erg weinig verschil zien in de meeste scenario'ss behalve bij raster data waar mapserver sneller was in 'FastCGI' configuratie.
's Avonds met een deel van de collega's en wat anderen gegeten in Oxford St bij een Indiaas restaurant.
Zaterdag 24/10
Vandaag werd er een 'code-sprint' gehouden. Dat betekent dat er een aantal mensen bij elkaar komen om aan een bepaald project te werken. Ik had samen met Bastian Schaeffer een code-sprint geregeld voor 52N WPS om naar de road map voor de komende maanden te kijken. En ik heb een begin gemaakt aan het porten van 52N WPS van Geotools 2.4.2 naar 2.6.
Verder waren er nog code-sprints van MapServer, uDig/jGrass, OpenLayers en GeoServer. Ik heb ook nog met Justin Deolivera gewerkt aan een Geoserver probleem dat ik een paar maanden geleden had gemeld met Antarctic Stereographic Projection en GeoTiffs.
's Avonds met de italianen van FBK en Bastian Schaeffer van 52N gegeten bij Steel een hip restaurant downtown.
Zondag 25/10
Alleen collega Robbie en ikzelf zijn nog in Sydney, de anderen zijn allemaal zaterdag of zondag ochtend vroeg vertrokken. Er zijn vandaag allerlei evenementen in Sydney: Dragonboat races in Darling Harbour, de 7-bruggen loop en een picknick op de Harbour Bridge en het Sydney Opera House heeft open dag. Wij zijn naar het Opera House geweest met nog duizenden anderen. Erg mooi om ook de binnenkant te zien. In de Utzon zaal werd een piano recital gehouden en in de grote zaal werd het orgel bespeeld.
Daarna met de veerpont terug van Circular Key naar Pyrmont en met de taxi naar het vliegveld in de stromende regen. De hele week was het overigens zonnig, 25 graden, erg aangenaam. Via Brisbane weer terug naar Hamilton gevlogen. Tijdens de stop in Brisbane nog even de Fokker F.VIIb/3m 'Southern Cross' bekeken waarmee de eerste trans-pacific vlucht is gevlogen in 1928. Om kwart voor twee 's nachts was ik weer thuis in Hamilton.
Ik heb wat foto's hier in een online album gezet.
Monday, October 26, 2009
Monday, October 12, 2009
Vakantie op het zuider eiland
Op donderdag 1 oktober zijn we van Hamilton naar Christchurch gevlogen. Daar op de luchthaven de huurauto opgehaald en naar een supermarkt gereden voor de boodschappen. Daarna naar de bach gereden in Woodend Beach, ten noorden van Christchurch. Deze gezellige bach is van een collega van Niels en die was zo vriendelijk de sleutel tijdelijk aan ons af te staan. Na een kopje thee hebben we nog een korte strandwandeling gemaakt.
Vrijdag 2 oktober hebben we in Christchurch doorgebracht met een bezoek aan de botanische tuinen, het museum, art galleries en een rondwandeling.
Zaterdag 3 oktober hebben we de auto weer ingepakt en richting Kaikoura gereden. Vanuit Kaikoura zijn we op walvissenzoektocht geweest met een klein vliegtuigje en we waren de enige passagiers. Gelukkig zagen we ook daadwerkelijk de sperm whale, een hele grote maar overigens ook lelijke walvis. Ten noorden van Kaikoura konden we vanaf een parkeerplaats een kolonie zeehonden bekijken, de jonge zeehondjes waren vrolijk aan het spartelen in het water. Een stukje verderop hebben we nog een wandeling gemaakt naar een waterval, volgens de informatie zouden daar af en toe ook jonge zeehondjes zwemmen en hoera, ze zaten er inderdaad. Opnieuw een tijdje deze behendige zwemmers geobserveerd. Hierna zijn we doorgereden naar Blenheim.
Zondag 4 oktober zijn we gestart met een zeer frisse wandeling. Ze hadden ons 16 graden beloofd maar het duurde erg lang voordat het zonnetje doorkwam en het waaide ook nogal hard. En natuurlijk hadden we een wandeling uitgezocht die regelrecht de kale Mount Vernon opging. Kate had het dus niet zo naar haar zin in de rugzak. Gelukkig ging bergaf redelijk beschut en zagen we ook wat meer begroeiing. Vervolgens nog wat winkeltjes bekeken en daarna doorgereden naar Picton. Bij het visitors centre de watertaxi geboekt voor zondag zodat we een traject van de Queen Charlotte Track lopen.
De volgende dag plensde het helaas en was het ook heel erg koud. Op de boot was het nog prima te doen maar toen we in Ship Cove even een kwartier aan land mochten besteden besloten we al snel ons niet af te laten zetten bij Resolution Bay maar bij Furneaux Lodge en daar een kortere wandeling te make. In Ship Cove bekeken we het monument voor Cook die hier 5x aangelegd heeft. Toen ik me omdraaide zag ik opeens dolfijnen in de baai zwemmen en gelukkig bleven ze nog even af en toe uit het water springen zodat zelfs Kate ze kon zien. Achteraf bleek dat Niels ze per ongeluk op de foto had gezet toen hij een foto van ons bij het monument maakte. Bij Furneaux Lodge hebben we ons eerst opgewarmd met koffie/thee en later een lunch. Het bleef buiig dus toen hebben we het er gewoon op gewaagd, de regenpakken aangetrokken en een glibberige wandeling naar een waterval gemaakt. Daarna ons weer opgewarmd in de lodge voordat de boot ons op kwam halen om ons terug te brengen naar Picton.
Dinsdag 6 oktober scheen natuurlijk het zonnetje weer. Dat maakte de rit van Picton naar Havelock via de Queen Charlotte Drive bijzonder mooi. Onderweg nog een mooie korte wandeling gemaakt. Opnieuw gestopt bij Pelorus Bridge voor morning tea en een andere wandeling. De middagboterhammen opgegeten in Nelson en daar even door de stad gewandeld. Daarna het laatste stuk gereden naar Motueka bij het Abel Tasman Park.
Woensdag 7 oktober hebben we opnieuw gebruik gemaakt van een watertaxi, nu om een stukje te lopen van de Abel Tasman track. Eerst zijn we helemaal naar het noordelijkste puntje van het Abel Tasman park gevaren en daarna weer terug tot aan Bark Bay. Daar zijn we op het strand gedropt en vandaar naar Torrent Bay gelopen. Daar zijn we weer opgepikt door de boot. Wij waren gelukkig op tijd en konden via de loopplank aan boord. Een aantal mensen die iets later arriveerden moesten vanwege de lage waterstand eerst een stuk door het water waden voordat ze aan boord konden stappen. Heel leuk om te zien vanaf het droge...
Donderdag 8 oktober een dagtocht gemaakt vanuit Motueka. In Takaka morning tea gedaan en winkels gekeken. Daarna twee wandelingen gemaakt. De eerste was naar de Waikoropupu Springs, de grootste zoetwaterbron in Nieuw Zeeland en blijkbaar de helderste van de wereld. Daarna nog een wandeling door the Grove, een rotsblokken gebied waar bovenop de rots bomen groeien en hun wortels langs de rots naar beneden gaan. Heel apart om te zien. Ook nog even een blik geworpen op het monument voor Abel Tasman in Pohara maar inmiddels begon het wat te betrekken en de rit terug naar ons motel in Motueka ging helaas door de regen.
Voor vrijdag 9 oktober was de weersvoorspelling erg slecht. We waren van plan via Lewis Pass naar Hanmer Springs te rijden maar een sneeuwwaarschuwing deed ons onze plannen herzien. We zijn via Nelson Lakes National Park naar Blenheim gereden, overigens ook met enige lichte sneeuwval. Vanuit Blenheim weer via de kust naar Kaikoura maar dit keer de zeenhonden al rijdend bekeken. Vanaf Kaikoura namen we de binnenlandse route richting Christchurch zodat we later nog konden beslissen of we alsnog naar Hanmer Springs gingen of gewoon door naar onze bach. Ondanks de steeds zwaardere sneeuwval zijn we toch naar Hanmer gegaan. Dit dorpje zag er werkelijk sprookjesachtig uit met alle sneeuw. Deze dag was er uiteindelijk 16 cm gevallen, meer dan in de hele winter!
Zaterdagochtend sneeuwde het niet meer maar lag er nog genoeg voor een lekkere wandeling. Voor Kate de eerste keer in haar leven dat ze sneeuw van dichtbij zag/voelde. Om de verkleumde botten erna te verwennen hebben we een bezoek gebracht aan de thermal pools waarom Hanmer bekend staat. Dat is wel genieten hoor, vanuit je warme buitenbad naar de besneeuwde bergen kijken. Helemaal weer opgeknapt zijn we naar Christchurch gereden. Eerst nog naar de dierentuin, Orana Wildlife Park. Hier heeft Niels nog een giraffe wat te eten gegeven en konden we neushoorns van zeer dichtbij bekeken. Grappig dat Kate dat minder eng vond dan lammetjes van dichtbij.
Zondag zijn we van de bach naar het vliegveld gereden. De auto weer ingeleverd en ingecheckt. Dit keer moeten we overstappen in Wellington. Niels blijft daar achter, die gaat later op de dag met de bus naar Palmerston North, daar moet hij maandag en dinsdag werken. Mijn moeder, Kate en ik vliegen door naar Hamilton, helaas wel met vertraging want het computersysteem op de luchthaven van Wellington ligt eruit.
Bekijk hier het fotoalbum van deze vakantie.
Vrijdag 2 oktober hebben we in Christchurch doorgebracht met een bezoek aan de botanische tuinen, het museum, art galleries en een rondwandeling.
Zaterdag 3 oktober hebben we de auto weer ingepakt en richting Kaikoura gereden. Vanuit Kaikoura zijn we op walvissenzoektocht geweest met een klein vliegtuigje en we waren de enige passagiers. Gelukkig zagen we ook daadwerkelijk de sperm whale, een hele grote maar overigens ook lelijke walvis. Ten noorden van Kaikoura konden we vanaf een parkeerplaats een kolonie zeehonden bekijken, de jonge zeehondjes waren vrolijk aan het spartelen in het water. Een stukje verderop hebben we nog een wandeling gemaakt naar een waterval, volgens de informatie zouden daar af en toe ook jonge zeehondjes zwemmen en hoera, ze zaten er inderdaad. Opnieuw een tijdje deze behendige zwemmers geobserveerd. Hierna zijn we doorgereden naar Blenheim.
Zondag 4 oktober zijn we gestart met een zeer frisse wandeling. Ze hadden ons 16 graden beloofd maar het duurde erg lang voordat het zonnetje doorkwam en het waaide ook nogal hard. En natuurlijk hadden we een wandeling uitgezocht die regelrecht de kale Mount Vernon opging. Kate had het dus niet zo naar haar zin in de rugzak. Gelukkig ging bergaf redelijk beschut en zagen we ook wat meer begroeiing. Vervolgens nog wat winkeltjes bekeken en daarna doorgereden naar Picton. Bij het visitors centre de watertaxi geboekt voor zondag zodat we een traject van de Queen Charlotte Track lopen.
De volgende dag plensde het helaas en was het ook heel erg koud. Op de boot was het nog prima te doen maar toen we in Ship Cove even een kwartier aan land mochten besteden besloten we al snel ons niet af te laten zetten bij Resolution Bay maar bij Furneaux Lodge en daar een kortere wandeling te make. In Ship Cove bekeken we het monument voor Cook die hier 5x aangelegd heeft. Toen ik me omdraaide zag ik opeens dolfijnen in de baai zwemmen en gelukkig bleven ze nog even af en toe uit het water springen zodat zelfs Kate ze kon zien. Achteraf bleek dat Niels ze per ongeluk op de foto had gezet toen hij een foto van ons bij het monument maakte. Bij Furneaux Lodge hebben we ons eerst opgewarmd met koffie/thee en later een lunch. Het bleef buiig dus toen hebben we het er gewoon op gewaagd, de regenpakken aangetrokken en een glibberige wandeling naar een waterval gemaakt. Daarna ons weer opgewarmd in de lodge voordat de boot ons op kwam halen om ons terug te brengen naar Picton.
Dinsdag 6 oktober scheen natuurlijk het zonnetje weer. Dat maakte de rit van Picton naar Havelock via de Queen Charlotte Drive bijzonder mooi. Onderweg nog een mooie korte wandeling gemaakt. Opnieuw gestopt bij Pelorus Bridge voor morning tea en een andere wandeling. De middagboterhammen opgegeten in Nelson en daar even door de stad gewandeld. Daarna het laatste stuk gereden naar Motueka bij het Abel Tasman Park.
Woensdag 7 oktober hebben we opnieuw gebruik gemaakt van een watertaxi, nu om een stukje te lopen van de Abel Tasman track. Eerst zijn we helemaal naar het noordelijkste puntje van het Abel Tasman park gevaren en daarna weer terug tot aan Bark Bay. Daar zijn we op het strand gedropt en vandaar naar Torrent Bay gelopen. Daar zijn we weer opgepikt door de boot. Wij waren gelukkig op tijd en konden via de loopplank aan boord. Een aantal mensen die iets later arriveerden moesten vanwege de lage waterstand eerst een stuk door het water waden voordat ze aan boord konden stappen. Heel leuk om te zien vanaf het droge...
Donderdag 8 oktober een dagtocht gemaakt vanuit Motueka. In Takaka morning tea gedaan en winkels gekeken. Daarna twee wandelingen gemaakt. De eerste was naar de Waikoropupu Springs, de grootste zoetwaterbron in Nieuw Zeeland en blijkbaar de helderste van de wereld. Daarna nog een wandeling door the Grove, een rotsblokken gebied waar bovenop de rots bomen groeien en hun wortels langs de rots naar beneden gaan. Heel apart om te zien. Ook nog even een blik geworpen op het monument voor Abel Tasman in Pohara maar inmiddels begon het wat te betrekken en de rit terug naar ons motel in Motueka ging helaas door de regen.
Voor vrijdag 9 oktober was de weersvoorspelling erg slecht. We waren van plan via Lewis Pass naar Hanmer Springs te rijden maar een sneeuwwaarschuwing deed ons onze plannen herzien. We zijn via Nelson Lakes National Park naar Blenheim gereden, overigens ook met enige lichte sneeuwval. Vanuit Blenheim weer via de kust naar Kaikoura maar dit keer de zeenhonden al rijdend bekeken. Vanaf Kaikoura namen we de binnenlandse route richting Christchurch zodat we later nog konden beslissen of we alsnog naar Hanmer Springs gingen of gewoon door naar onze bach. Ondanks de steeds zwaardere sneeuwval zijn we toch naar Hanmer gegaan. Dit dorpje zag er werkelijk sprookjesachtig uit met alle sneeuw. Deze dag was er uiteindelijk 16 cm gevallen, meer dan in de hele winter!
Zaterdagochtend sneeuwde het niet meer maar lag er nog genoeg voor een lekkere wandeling. Voor Kate de eerste keer in haar leven dat ze sneeuw van dichtbij zag/voelde. Om de verkleumde botten erna te verwennen hebben we een bezoek gebracht aan de thermal pools waarom Hanmer bekend staat. Dat is wel genieten hoor, vanuit je warme buitenbad naar de besneeuwde bergen kijken. Helemaal weer opgeknapt zijn we naar Christchurch gereden. Eerst nog naar de dierentuin, Orana Wildlife Park. Hier heeft Niels nog een giraffe wat te eten gegeven en konden we neushoorns van zeer dichtbij bekeken. Grappig dat Kate dat minder eng vond dan lammetjes van dichtbij.
Zondag zijn we van de bach naar het vliegveld gereden. De auto weer ingeleverd en ingecheckt. Dit keer moeten we overstappen in Wellington. Niels blijft daar achter, die gaat later op de dag met de bus naar Palmerston North, daar moet hij maandag en dinsdag werken. Mijn moeder, Kate en ik vliegen door naar Hamilton, helaas wel met vertraging want het computersysteem op de luchthaven van Wellington ligt eruit.
Bekijk hier het fotoalbum van deze vakantie.
Subscribe to:
Posts (Atom)
