Vrijdagavond was het lekker rustig op de weg en zijn we tot Wellsford gereden, zo'n uurtje ten noorden van Auckland. We overnachtten in het eerste motel dat we zagen, Castle Court.
De volgende ochtend hebben we ontbeten in een cafeetje in dit stadje. Ze waren ons blijkbaar vergeten, want het duurde erg lang voor we ons eitje kregen. Maar een gratis koffie en jus d'orange maakte alles goed (Nederlanders he). Iets later dus dan gepland reden we verder over Highway 1. Zo'n 26 km voorbij Whangarei verlieten we deze weg en namen Old Russell Road die volgens de boekjes een mooiere route langs de kust was. Helaas was het eerste gedeelte afgesloten en mochten we over een gravelroad rijden. Dag schone auto. Maar de route was wel erg mooi, zij het behoorlijk slingerend en dat is altijd goed voor wat misselijkheid aan mijn kant. Deze weg leidde naar het stadje Russell. Ooit was dit korte tijd de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Nu is het weinig meer dan een aantrekkelijk dorpje. We zijn naar de vlaggenmast gewandeld, de veroorzaker van de eerste Maori-oorlog. Sommige Maori waren niet geheel tevreden met de Treaty of Watangi en hebben 4 keer de vlaggenmast met de Engelse vlag neergehaald. De vierde keer was de druppel... Na de eerste geschiedenisles van dit weekend zijn we met de ferry overgestoken naar Paihia. Motels te over hier, we kozen voor Swiss Chalet (met geraniums voor de ramen). Na heerlijk in de hottub geweekt te hebben zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje.
Zondagochtend maakten we een ontbijtje in onze kamer. Dichtbij Paihia ligt Waitangi met het Waitangi Visitor Centre en het Treaty House. Eerst bekeken we een leerzame film over de Treaty. Hiermee verkreeg Engeland soevereiniteit over Nieuw Zeeland. De meningen zijn verdeeld of de Maori door de Treaty benadeeld zijn, maar nu nog geldt het als een overeenkomst tussen twee volkeren om samen te leven en te werken in één land.
Na de film wandelden we over het uitgebreidde Treaty-terrein, waar zich ook nog de Maori Waku (kano van 35 m), de Te Whare Runanga (Maori ontmoetingshuis) en het Treaty House zich bevinden. Het zonnetje scheen vooralsnog en we besloten een wandeling te maken naar de Haruru waterval, een aanrader van Johan en Hylke. Helaas was het wandelpad afges
loten. Dan maar met de auto, maar ook dat was geen succes. Een kuil te veel in het gravelpad resulteerde in een lekke band... Na het verwisselen van de band lieten we de waterval maar zitten en zijn we richting het westen gereden, ondertussen uitkijkend naar een garage, de band was namelijk een thuisbrengertje en thuis is nog een eindje rijden. Niet gemakkelijk op een zondag en de twee die uiteindelijk open bleken hadden niet de goede band. Dan maar max 80 rijden. In Kawakawa bezochten we een toilet. Niet zomaar eentje, maar een openbaar toilet ontworpen door Friedrich Hundertwasser. Erg mooi. Na Kawakawa volgden Highway 12 die vanaf Omapere weer zuidwaarts gaat. Na een tussenstop in Waipoua Forest om 
de grootste Kauri boom (13,8 m omtrek, 51,5 m hoog) te bewonderen reden we verder op zoek naar een overnachtingsplek. Het ene onaantrekkelijke gehucht na het andere passeerde en zo eindigden we uiteindelijk weer in Wellsford, ook niet zo aantrekkelijk maar ja, je wilt toch een bed. We namen wel een ander motel dit keer.
Maandag was een regenachtige dag. Een boottochtje om Goat Island, een marine reserve, besloten we maar voor later te bewaren. Wel was het een mooie rit terug naar Auckland, met uitzichten over de kust en heel veel regenbogen. Vanaf Auckland terug naar Hamilton verliep erg traag, tja met 80... Het weekend sloten we af met een film, Pirates of the Caribbean III.
De volgende ochtend hebben we ontbeten in een cafeetje in dit stadje. Ze waren ons blijkbaar vergeten, want het duurde erg lang voor we ons eitje kregen. Maar een gratis koffie en jus d'orange maakte alles goed (Nederlanders he). Iets later dus dan gepland reden we verder over Highway 1. Zo'n 26 km voorbij Whangarei verlieten we deze weg en namen Old Russell Road die volgens de boekjes een mooiere route langs de kust was. Helaas was het eerste gedeelte afgesloten en mochten we over een gravelroad rijden. Dag schone auto. Maar de route was wel erg mooi, zij het behoorlijk slingerend en dat is altijd goed voor wat misselijkheid aan mijn kant. Deze weg leidde naar het stadje Russell. Ooit was dit korte tijd de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Nu is het weinig meer dan een aantrekkelijk dorpje. We zijn naar de vlaggenmast gewandeld, de veroorzaker van de eerste Maori-oorlog. Sommige Maori waren niet geheel tevreden met de Treaty of Watangi en hebben 4 keer de vlaggenmast met de Engelse vlag neergehaald. De vierde keer was de druppel... Na de eerste geschiedenisles van dit weekend zijn we met de ferry overgestoken naar Paihia. Motels te over hier, we kozen voor Swiss Chalet (met geraniums voor de ramen). Na heerlijk in de hottub geweekt te hebben zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje.Zondagochtend maakten we een ontbijtje in onze kamer. Dichtbij Paihia ligt Waitangi met het Waitangi Visitor Centre en het Treaty House. Eerst bekeken we een leerzame film over de Treaty. Hiermee verkreeg Engeland soevereiniteit over Nieuw Zeeland. De meningen zijn verdeeld of de Maori door de Treaty benadeeld zijn, maar nu nog geldt het als een overeenkomst tussen twee volkeren om samen te leven en te werken in één land.
Na de film wandelden we over het uitgebreidde Treaty-terrein, waar zich ook nog de Maori Waku (kano van 35 m), de Te Whare Runanga (Maori ontmoetingshuis) en het Treaty House zich bevinden. Het zonnetje scheen vooralsnog en we besloten een wandeling te maken naar de Haruru waterval, een aanrader van Johan en Hylke. Helaas was het wandelpad afges
loten. Dan maar met de auto, maar ook dat was geen succes. Een kuil te veel in het gravelpad resulteerde in een lekke band... Na het verwisselen van de band lieten we de waterval maar zitten en zijn we richting het westen gereden, ondertussen uitkijkend naar een garage, de band was namelijk een thuisbrengertje en thuis is nog een eindje rijden. Niet gemakkelijk op een zondag en de twee die uiteindelijk open bleken hadden niet de goede band. Dan maar max 80 rijden. In Kawakawa bezochten we een toilet. Niet zomaar eentje, maar een openbaar toilet ontworpen door Friedrich Hundertwasser. Erg mooi. Na Kawakawa volgden Highway 12 die vanaf Omapere weer zuidwaarts gaat. Na een tussenstop in Waipoua Forest om 
de grootste Kauri boom (13,8 m omtrek, 51,5 m hoog) te bewonderen reden we verder op zoek naar een overnachtingsplek. Het ene onaantrekkelijke gehucht na het andere passeerde en zo eindigden we uiteindelijk weer in Wellsford, ook niet zo aantrekkelijk maar ja, je wilt toch een bed. We namen wel een ander motel dit keer.Maandag was een regenachtige dag. Een boottochtje om Goat Island, een marine reserve, besloten we maar voor later te bewaren. Wel was het een mooie rit terug naar Auckland, met uitzichten over de kust en heel veel regenbogen. Vanaf Auckland terug naar Hamilton verliep erg traag, tja met 80... Het weekend sloten we af met een film, Pirates of the Caribbean III.
No comments:
Post a Comment